Zeytingiller familyasına ait olan dişbudak ağacı, ana vatanı Kuzey yarımküre olan bir bitkidir. Kuzey yarımkürede ılıman iklime sahip bölgelerde sıklıkla serbest halde yetişir. Dişbudak ağacının bilinen altmış beş türü vardır.
Dişbudak ağacı, uzun gövdeli bir ağaç türüdür. Boyu otuz metreye kadar uzayabilir. Gövdesi oldukça düzgün görünümlüdür. Dalları karışıktır. Gövdesinin çevresi üç metre genişliğe kadar kalınlaşabilir. Gövde ve dal yapısı oldukça dolgundur. Bu sebeple sıklıkla mobilya yapımında kullanılır. Mevsimlere göre yapraklarını döken bir cinstir.
Dişbudak ağacının yaprakları dallarda karşılıklı bir dizilişe sahiptir. Yapraklarının tüysü bir yapısı vardır. Oval kenarlara sahip olan yaprakların uçları sivridir. Dal ile bağlantılı olduğu sap kısımları genel olarak oldukça kalınlaşmıştır. Kış mevsiminin sona ermesi ile birlikte dallarda yeni yapraklar tomurcuklanmaya başlar. Tomurcukların yaprağa dönüşmesi hava şartları ile ilgili olsa da bu süre genel olarak ortalama bir aydır.
Dişbudak ağacı, mobilya yapımında kullanılan diğer orman ağaçlarından farklı olarak çiçek açan ve meyve veren bir ağaçtır. Çiçekleri birleşik salkımlıdır ve yapraklanma başladığı andan itibaren oluşmaya başlar. Çiçekler kırmızı veya beyaz renkli olabilir. Çiçekler meyveye dönüştüğünde genel olarak iki veya üç santimetre boyunda fındığı andıran bir şekil alır. Dişbudak ağacının meyveleri insanlar tarafından tüketilmese de çok sayıda hayvan için önemli bir besin kaynağıdır.
Dişbudak ağacının mobilya yapımında kullanıyor olması bitkiye ticari bir değer katar. Bu nedenle sıklıkla yetiştiriciliği yapılır. Ilıman iklim isteyen dişbudak ağacı, derin toprakları tercih eder. Yetiştiriciliğinde toprak derinliği yeterli değilse takviye sulama yapmak gerekir. Dişbudak ağacı uzun ömürlü bir ağaçtır. Ortalama 200 yıl yaşayabilir. Bu nedenle fidandan ağaca dönmesi kısmen uzun zaman alabilir.
Türkiye’de dişbudak ağacı yetiştiriciliği son derece yaygındır. Trakya ve Karadeniz bölgesinde sıklıkla yetiştirilir. Ayrıca İç Anadolu bölgesinin güney kesimlerinde de yetiştiriciliğine rastlanır. Bölgenin iklim ve toprak şartlarına göre bitkinin boyu ve gövde kalınlığı değişiklik gösterebilir. Oldukça dayanıklı bir bitkidir. Bu nedenle yetiştiriciliği zahmetli değildir. Ege bölgesinde yetiştiriciliği bulunmamasına karşın serbest halde yetiştiği bilinir.
0 Yorum