Latince ismi Fraxinus olan dişbudak zeytingiller ailesine özgü bir bitki türüdür. Boyu 10 metrelere kadar ulaşabilen dişbudak ağacının hem kabukları hem de yaprakları kullanılır. Yetişme şartları zor olmadığından dolayı dünya genelinde ve Türkiye içerisinde yaygın olarak bulunur. Avrupa’nın orta kısımlarından Azerbaycan’a kadar olan bölümde dişbudağa sık sık rastlanır. En önemli özelliği çok uzun yıllar yaşamını devam ettirebilmesidir. Değerli orman ağaçları arasında yer alır.
Dişbudak Akdeniz iklimini seven bir bitki çeşididir. Sıcak ve kurak bir havanın olması dişbudak yetiştiriciliği için uygundur. Türkiye’de Akdeniz ya da Ege sahillerinde kolaylıkla yetiştirilebilir. Bunların yanı sıra ılıman iklimin görüldüğü Karadeniz sahillerinde de yetiştirilen bir bitkidir. Dünyada ise Avrupa’nın güney bölgeleri ve Asya’nın batısı dişbudak için uygun yerlerdir. Don olaylarına karşı da hassas bir bitki olduğundan dolayı yetiştiği bölgelerin nemli olmasında fayda vardır.
Dişbudağın yetişeceği toprakların nemli olması gerekir. Humuslu toprak dişbudağın yetişmesi için uygundur ancak şart değildir. Balçık topraklar üzerinde de yetişebilme özelliği gösterir. Türkiye’de ekiminin Mart ayında yapılması uygundur. Yaz mevsiminde gelişme göstereceğinden dolayı sık sık sulanmalıdır. Çünkü yaz aylarında topra kuru kalırsa bitkinin gelişiminde problemler meydana gelebilir. Sonbahar içerisinde gübre verilmelidir. Çoğunlukla ilkbahar başları dişbudak için hasat zamanıdır.
0 Yorum