Çok yıllık bir ot olan yoncanın ana vatanı Anadolu, İran ve Kafkaslar’dır. Tüm dünyada en çok yetiştirilen yem bitkisidir. Yüksek besin değeri ile hayvancılık için önem taşıyan bitkilerin başında gelir. Kuru ya da yaş otu vitamin ve protein bakımından zengindir.
Çok yıllık otsu bir bitki olan yonca 80 cm boya erişebilir. Güçlü ve toprağın derinine inen bir kök sistemine sahiptir. Bu özelliği ile yem sanayisi dışında erozyonla mücadelede yer örtücü bitki olarak da kullanılır. Derine inen kök sistemi sayesinde birçok bitkinin erişemediği bileşenleri toprağın üst kısımlarına taşır. Yoncadan sonra ekilecek yüzeysel köke sahip bitkiler için iyi bir ön bitkidir.
Yonca Yetiştiriciliği Nasıl Yapılır?
Ekim: Yonca tohumdan çoğaltılan bir bitkidir. Tohum ekimi için toprağın sıcaklığı ve nem oranı belirleyicidir. İşlenerek tohum yatakları hazırlanmış toprağa, sonbahar ve ilkbahar olmak üzere iki dönemde ekim yapılabilir. Sonbaharda eylül ve ekim ayları arasında ilkbaharda ise geç donlarda sonra ekilebilir. Ekimin geciktirilmesi bitkinin gelişim döneminin kış soğuklarına veya kuraklığa denk gelmesine neden olur. Verimi düşürür.
İklim: Ana vatanı Anadolu olan yoncanın Türkiye’de çok sayıda türü bulunur. Kıyı kesimlerinden karasal iklim koşullarına kadar geniş bir coğrafyada yetiştirilebilir. Sıcaklık ve nem oranı arttıkça tohumların çimlenme yeteneği artar. Ot verimi yüksek olur.
Toprak: Derin, orta seviyede kireçli, kumlu- tınlı topraklarda iyi gelişir. Toprağın pH oranı 6.5’dan fazla olmalıdır. Tuza ve asitliğe karşı duyarlıdır. Asidik topraklarda yonca yetiştirmek için ekimden en az 6 ay önce kireç uygulamasının yapılması gerekir.